Ewangelia Jana. Spotkania Isusa cz.1

1. Kim był Nikodem?
Nikodem jest wspomniany w Ewangeliach kilka razy:1 (1) Że przyszedł w nocy do Isusa, aby się dowiedzieć, w jaki sposób Pan ustanowi Swoje Królestwo. (2) Wstawiał się za Isusem, gdy uczeni w Piśmie faryzeusze potępiali naukę Pana:

„Czyż zakon nasz sądzi człowieka, jeśli go wpierw nie przesłucha i nie zbada, co czyni?”.

(3) W chwili śmierci Isusa wraz z Józefem z Arymatei zajął się pogrzebem i przyniósł około 100 funtów maści – mieszaniny mirry i aloesu, żeby namaścić ciało Pana ( Jana 3:1-7, 7:50-53, 19:39). …

Nikodem, szlachetny przedstawiciel stronnictwa faryzeuszy, miał bardzo wnikliwy umysł. Pewnego razu, przyszedł w nocy do Isusa i oświadczył, że musi on być nauczycielem posłanym przez Boga, ponieważ nikt nie mógłby czynić takich cudów, o ile Bóg by z nim nie był. Wówczas to Isus powiedział:

"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego" (Jana 3:3).

2. Według J 2:24-25 Isus znał ludzkie wnętrze. Na jaką głęboką potrzebę Nikodema wskazał (J 3:3)?

Nikodem zapytał Isusa, jakie warunki należy spełnić, aby wejść do Królestwa Bożego. Mistrz odrzekł, że aby stać się dzieckiem Bożym, należy narodzić się na nowo. Aby ułatwić Nikodemowi zrozumienie tej prawdy Isus użył porównania ducha do wiatru – tak jak odczuwamy powiew wiatru, chociaż nie wiemy, skąd przychodzi i dokąd zdąża, tak doznajemy skutków działania ducha świętego. Pan Isus wyraża żal, że ludzie nie przyjmują Jego świadectwa o sprawach tak prostych. Dlatego Chrystus stwierdza, że ludziom cielesnym jest bardzo trudno zrozumieć prawdy przyszłych wieków i chwałę Królestwa Bożego.

3. Nikodem początkowo źle rozumiał Isusa (J 3:4).

Nikodem nie mógł pojąć mowy Chrystusa o powtórnym narodzeniu. Myślał po ludzku, kategoriami człowieka i było dla niego wielką niewiadomą, w jaki sposób człowiek może się powtórnie narodzić. Udzielając krótkiego wyjaśnienia, Pan tłumaczy Nikodemowi:

"Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha" – Jana 3:6-8.

Nikodem dalej nie rozumiał tej sprawy i rzekł do Pan a:

"Jakże to się stać może?"

Pan Isus nie próbował dalszych wyjaśnień, powiedział tylko:

"Jesteś nauczycielem w Izraelu, a tego nie wiesz?" – Jana 3:10.

Narodzeni, a ściślej mówiąc – spłodzeni z ducha – zapoczątkowują swój rozwój jako "nowe stworzenia".

4. Aby wyjaśnić akt narodzenia na nowo, Isus odwołuje się w J 3:14 do wydarzenia, opisanego w Starym Testamencie, w Księdze Liczb 21:4-9

Co jest powodem problemu?

Lb 21:7: Grzech Izraelitów: niecierpliwość i narzekanie.

J 8:21:Grzech pierwszych rodziców

Jaki jest skutek?

Lb 21:7: Umierają od ukąszeń węży.
J 8:21:Śmierć sprowadzona na cały rodzaj ludzki

Boże rozwiązanie

Lb 21:8: Wywyższenie na palu miedzianego węża.
J 3:14:Dostarczenie okupu w postaci śmierci Isusa

Co mają zrobić ludzie?

Lb 21:8-9: Spojrzeć z wiarą na miedzianego węża.

J 3:15-16:Uwierzyć że Isus jest mesjaszem ,Chrystusem

Jaki będzie skutek?

Lb 21:8-9: Uzdrowienie i życie
J 3:15-18:Przywrócenie pierwotnego planu Bożego co do człowieka-życie wieczne w rajskich warunkach.

5. Co Isus miał na myśli, mówiąc o swoim wywyższeniu (J 3:16; J 12:32-33)

Dosłowne tłumaczenie instrukcji danej Mojżeszowi powinno brzmieć: "Uczyń sobie jadowitego (hebr. saraf) i zawieś go na drzewie (…) i uczynił węża miedzianego (hebr. nechasz nechoszet)".

Powyższa instrukcja i jej realizacja mieszczą w sobie Boski punkt widzenia na problem odpuszczania win. "Jadowitym", który zawisł na drzewie, miał być Chrystus. Cóż oznacza takie porównanie? Otóż musiał On wziąć na siebie nasze grzechy i ponieść taką karę, jak gdyby to On został pogryziony jadem grzechu. Chrystus stał się zastępcą grzeszników, abyśmy zostali uwolnieni z przestępstwa Adama.

"Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni" – Izaj. 53:5.

Wąż został wykonany przez Mojżesza z miedzi. Ten metal w symbolice biblijnej przedstawia stan ziemskiej doskonałości. Mówi to o rzeczywistym stanie Chrystusa. Jego doskonałość pochodziła od Ojca i została utrzymana aż do śmierci. Właśnie dlatego mógł Isus przyjąć na siebie nasze grzechy. Zastępcą grzeszników nie mógł być człowiek niedoskonały. Boska sprawiedliwość żądała na ofiarę doskonałego człowieczeństwa w zamian za odpuszczenie win innego doskonałego człowieka, który zgrzeszył i został osądzony na śmierć.
Dlatego tak, jak "jadowity" miedziany wąż zawisł na drzewcu, aby nieść zdrowie Izraelitom, podobnie Isus Chrystus – doskonały zastępca grzeszników umarł na krzyżu.

6. Dlaczego Bóg dopuścił do ukrzyżowania Isusa (J 3:16)

Powszechnie znanym jest werset z Jana 3:16:

"Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny".

Bóg tak umiłował swe ludzkie stworzenie, że gotów był pozwolić, aby Jego "jednorodzony Syn" ofiarował siebie i dał ludzkości możliwość zmartwychwstania i życia. To pokazuje, czym w rzeczywistości jest miłość Boża.

7. Co zyskuje człowiek rodząc się na nowo

W Ew. Jana 3:5 odpowiadając Isus rzekł:

„Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli się, kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”.

Narodzenie z wody nie oznacza zwykłych cielesnych ludzkich narodzin, ale rozpoczęcie nowego życia w Chrystusie zgodnego z prawem Bożym. W Ew. Jana 7:38-39 jest wyraźnie podkreślone przez Pana, co oznacza słowo woda.

„Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu.”

8.Co powstrzymuje ludzi od uwierzenia w Chrystusa (J 3:19-20)

Jana 3:18-21 (18)

Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. (19) A na tym polega sąd, że światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, bo ich uczynki były złe. (20) Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków. (21) Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą, dąży do światłości, aby wyszło na jaw, że uczynki jego dokonane są w Bogu.

cdn..